jean-paul sartre

20. yüzyılın önemli düşünürlerinden.. kendisine verilmek istenen nobel ödülü'nü reddetmiştir..

ölmeden yaklaşık 6 sene önce görme yetisini büyük oranda kaybeden fransız yazar.

jem paul karacan mıdır nedir o geldi aklıma,bir gülme tuttu.

kedileri çok severdi. bir şeyler yazarken kucağında her zaman kedi olurdu.

(21 haziran 1905, paris - 15 nisan 1980, paris) yılları arasında yaşamış olan ünlü fransız yazar ve düşünür. felsefi içerikli romanlarının yanı sıra her yönüyle kendine özgü olarak geliştirdiği varoluşçu felsefesiyle de yer etmiş; bunların yanında varoluşçu marksizm şekillendirmesi ve siyasetteki etkinlikleriyle 20. yüzyıl'a damgasını vuran düşünürlerden biri olmuştur. sartre, bir anlatıcı, denemeci, romancı, filozof ve eylemci olarak yalnızca fransız aydınlarının temsilcisi olmakla kalmamış, özgün bir entelektüel tanımlamasının da temsilcisi olmuştur. kendisi ile detaylı bilgi ve kaynak için; şöyle buyurun.

(bkz: var olmak susamadan içmek gibi bir şeydir) ''en büyük günah pişmanlıktır.'' ''insanın özgürlüğü, kendisine yapılanlara karşı takındığı tavırda gizlidir.'' (bkz: simone de beauvoir )

1964 yılında le figaro gazetesine yazdığı bir mektupta, ödülü kabul etmemesinin açtığı sorunlardan dolayı akademiden ve isveç halkından özür dilemiştir. sartre, ödülü küçümsemediğini, daha önce akademiye yazdığı mektuplarla ödülün kendisine verilmesine engel olmaya çalıştığını da söyledi. ödülü kabul etmeme gerekçesi ise "yazarın görevi ne olmalıdır" anlayışı doğrultusunda hareket ettiğini ve bu yüzden hiçbir resmi ödülü kabul etmediğini ve etmeyeceğini ifade etmiştir. sartre'a göre. bir yazarın resmi kurumlarca bahşedilen böyle bir ödülü kabul etmesi, onun kişisel hedeflerini ödül veren bir kuruma göre yönlendirmesi anlamına gelir, her şeyden önce, bir yazarın kendisinin bir "kurum"a dönüştürülmesine izin vermemesi gerektiğine inandığıni söylemiştir.

isminin doğru yazılışı jean-paul sartre şeklinde olan fransız yazar, düşünür. bulantı'nın yazarı. simone de beauvoir ile aşk yaşamıştır. beğendiğim bir kaç aforizması; -ne kadar az bilirseniz o kadar şiddetle savunursunuz. -hayat üç bölümdür: dünyayı değiştireceğini sandığın, dünyanın değişmeyeceğine inandığın ve dünyanın seni değiştirdiğine emin olduğun... -intihar bir kaçış değil, reddediştir. -savaşı zenginler çıkarır, yoksullar ölür. -her seçiş bir vazgeçiştir. -insan olmanın ilk koşulu,bir şiddet eylemine katılmayı dolaylı ya da dolaysız reddetmektir... -en büyük günah pişmanlıktır. -düşünce özgürlüğünden yoksun olmak düşündüğünü söyleyememek değil hiç düşünememiş olmaktır.

''başkalarının özgürlüğünü amaç edinemediğim sürece özgürlüğü amaçlayamam.''

her şeyi çok ciddiye alıyordum, sanki ölümsüzmüşüm gibi.

''varlığında, varlığın var olmasının söz konusu olduğu bir varlık olarak var olan bir varlığım.'' (bkz: the childhood of a leader)

şurada, bir sandalyenin üzerinde, gırtlağıma kadar kendi yaşamıma gömülmüş oturuyor ve hiçbir şeye inanmıyorum.

jean paul gaultier ile uzaktan akrabadırlar.

şuan özgürlük yolları yıkılış adlı kitabını okuduğum fransız filozof ve edebiyatçı,kitaba ikinci dünya savaşını iyi entegre etmiş bence.kendisine verilen nobel ödülünede fikirleri gereği reddetmiştir.

insan değerlerini kendi oluşturur ve yolunu kendi seçer

ünlü fransız yazar ve düşünür. insanoğlu ilkin vardır, sonra şu ya da budur.kısacası insanoğlu, kendi özünü eliyle yaratmak zorundadır; kişiliğini, dünya sahnesine atılarak, acı çekerek, kavga ederek yavaş yavaş belirler ve tanımlama sonuna dek açıktır; insanoğlu ölmeden,insanlık yok olmadan ne olduğu söylenemez. insan daha önceden tanımlanamaz, belirlenemez; hiçbir şey değildir o zaman.ancak sonradan bir şey olacaktır ve kendini nasıl yaparsa öyle olacaktır.

türkiye'de yaşasaydı görürdü asıl varoluş sancısı. öyle fransada varoluş sancısı çekmek kolay amk. he türkiye'de yaşasaydı kpss'den 85 alıp felsefe öğretmenliği için atama beklerdi.

intiharın, bir çeşit insanın kendini var etmesi olduğundan bahseder. oysa biz bunun bir varlığı bitirdiğine inanırız, garip

fikri enginliğine ne kadar saygı duysam ve çoğu zaman bana ne kadar sığ olduğumu hissettirse de tüm bunlara rağmen o fenotiple simone'yi tavlaması diğer bütün başarılarını geride bırakmıştır

kaldı ki, “değerleri biz yaratıyoruz” demek de, “hayatın önsel bir anlamı yoktur” demektir. siz yaşamadan önce hayat bir şey değildir; ona bir anlam kazandırmak ancak size vergidir. onu anlamlı kılan sizsiniz. doğrusunu isterseniz, değer denilen şey sizin seçtiğiniz bu anlamdan başka bir şey değildir.

''hayatta yapılacak o kadar çok hata var ki; aynı hatayı yapmakta ısrar etmenin anlamı yok.'' ''bir yığın tedirgin, kendinden sıkılmış, var olandan başka bir şey değildik.'' "hiçbir şey değişmedi, ama yine de her şey başka bir biçimde var olup gidiyor. anlatamıyorum. bulantıya benziyor bu, ama aynı zamanda onun tam tersi." ''hayat üç bölümdür: dünyayı değiştireceğini sandığın, dünyanın değişmeyeceğine inandığın ve dünyanın seni değiştirdiğine emin olduğun.'' "yazar, yazdığı sürece, ahlâkı öne almak zorundadır." ''insanın kendi kendinden kaçınılmazcasına aldığı tat, varoluşun tadır bu.''

“insan ne ise o değildir, ne olmuşsa odur, dünyaya geldiğinde o, ne iyidir, ne kötü, ne dürüsttür, ne suçlu, kendi özünü kendi eylemleriyle yaratır.“ varoluşu böylesi güzel tanımlıyor aslında.

sıradan insanlar benim onlardan olduğumu sanıyorlar. ama ben onların arasında bir saat bile yaşayamam. benim orada, duvarın öte yanında yaşamaya ihtiyacım var. ama orada da beni isteyen yok.

nobel ödülü'nü ''benim gibi yaşlı bir devrimciye böyle bir ödül vermek, kapitalizmin öç alma girişiminden başka bir şey değildir' diyerek reddeden, varoluşçuluk felsefesinin en büyük öncüsü ve 20. yüzyılın en büyük filozoflarından birisidir. benim en sevdiğim sözü; hayat üç bölümdür: dünyayı değiştireceğini sandığın, dünyanın değişmeyeceğine inandığın ve dünyanın seni değiştirdiğine emin olduğun..

hayatı boyunca kendisine verilen tüm ödülleri reddetmiştir. bu ödüllere nobel de dahildir.

bulantı bir ara o kadar okudum ki harbiden midem bulanmış. ama iyi yazar ve filozof..

varoluşçuluk akımının temsilcisi. bulantı adlı kitabı ile tanınır. genelde ilk okunuşta anlayamazsın ama merak salar içine. tekrar başladığında herşey daha anlamlı gelir. --- spoiler --- hiçbir şey gerçek değil gibi , birden kaldırılacak karton bir dekorun ortasındayım sanki. --- spoiler ---

''her biri, belli bir süre için hayatının anlamını, ötekinin hayatında buluyor. yakında ikisinin tek bir hayatı olacak: ağır ve ılık bir hayat, anlamsız bir hayat. ama bunun farkına varmayacaklar.''

"i̇nsan, bütün bir dünyadır; her yerde vardır, her yerde hareket halindedir, her şeyden sorumludur. ne yaparsam yapayım, onu yapan benim. şimdiki durumumuz, bütünüyle düşüncelerimizin sonucudur.” diyerek bir egzistansiyalizm tanımı yapmış yazar tanesi. var olsun.

21 Haziran 1905 yılında doğan Fransız yazar-düşünür. Ben de diyorum bu adam niye bana yakın geliyor. Meğerse benimle aynı gün doğma şerefine nail olmuş Ulan sartre iyisin yine hadi hadi

"Birini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapamayacağımı biliyorum." (bkz: bulantı)

“insanın özgürlüğü, kendisine yapılanlara karşı takındığı tavırda gizlidir.” yav bulantıyı öyle kötülediler ki, ben bu adama hiç bakmamıştım. başlıktaki entryleri okudum şimdi.. özür dilerim sartre, kapına geldim.. affedebilecek misin beni?

Bulantı gerçekten çok iyi bir roman. İnsanın imrenmeden duramadığı bir günlük. Ben günlüğüme gerçekliği aktarırken bu kadar gerçek hislerden, gerçek tiksintiden bahsedemiyorum. Varoluşa karşı duyduğum şefkat ve merhamet, öfkem ve kinime hala galip geliyor. Tam bir şehir insanı absürtlüğü romanı kesinlikle. Bence konuya yabancı olmayan her bünyenin bir gün okuması gerekiyor. Adını koyamadığınız bulantılarınızda en azından yalnız olmadığınızı hissediyorsunuz. Ara edit: Bulantı'dan sonra şöyle bir entry girip başka bir yazıya gönderme yapmışım. İki tıkla o yazıya ulaşabiliyorsunuz. Dursun burda: (#1823885) İnternet ne kadar güzel bir icat değil mi? "Aydınlar üzerine" diye bir kitabı var. Daha doğrusu bir yerde yaptığı bir konferansın yazıya aktarılmış haliymiş. İncecik bir kitap ama konu hakkında gerçekten çok sağlam kafa açıyor. Aydın kavramı, aydın olmanın gerekliliği ve şartları, aydın olmanın ne'liği, görevleri, kimlerin aydın olduğu gibi konularda sağlam argümanları var. Ayrıca tabii "Kendinde varlık" ve "kendi için varlık" kavramsallaşması ve insanın kendiliğinin farkındalığı ile başlayan varoluşsal kaygıları çok iyi incelemiş Sartre. Kendinde varlık ve kendi için varlık kavramları zaten varoluşçuluğun en temel yapı taşlarını kapsıyor. Bu olgular üzerine bina edilmiş bir felsefe bu zaten. Sırf bu iki imge hakkında sayfalarca şey yazılabilir. İnsanın aslında neyden yapıldı ve nihayetinde ne olduğu hakkında bir fikre sahip olmak modern çağda biraz da bu olgularla sağlanıyor artık. Ha bir de "var oluş özden önce gelir" meselesi var. Bu; modernizm etkisindeki dünyada bir insan inşa etmenin anahtarıdır. "Yeni insanlık" için bir sırrın faş edilmesidir desem yeridir. Bunlar gerçekten 2 cümleyle kestirilecek konular değil. Ama dediğim gibi 20. yüzyıl sonrası yalnız insanın yalnızlığından yontacağı şeyler buralarda başlar. Varoluşçuluk birçok felsefi akımdan daha değerli, daha anlaşılabilir ve daha elzemdir. En azından çok uzun bir süre. Öyleydi. 2020 yılında hala işe yarar kılmak bu kadar kolay ve gerekli mi bilmiyorum. Varlık ve Hiçlik kitabını 6 aya yayarak acılar içinde okumuştum. Bence gerçekten çok zor bir metin o kitap. İnsan işi değil. Yine de kendisini bir ucundan tanıdığım için mutluyum. Son 8 aydır falan kendisinden nefret ediyor ve gerçek bir orospu çocuğu olduğunu düşünüyorum. Bir daha ona ait herhangi bir metni okur muyum emin değilim.